Veranderingen

Sinds ons laatste verslag is er bij ons weer het één en ander veranderd. Bij mijn werkgever liepen voor mij de werkzaamheden terug en we hebben afgesproken dat ik naar een andere baan zou gaan uitkijken. Toen we in november in Nederland waren heb ik diverse sollicitatie gesprekken gevoerd. Na de kerst ben ik daarom ook even in India geweest. Ook een leuke ervaring. Kom ik aan op het vliegveld om naar India te gaan, word ik geweigerd. Reden: geen visum. Eerst geloofde ik dat echt niet (wij als blanken worden toch overal zo toegelaten?) en probeerde dat met praten recht te breien maar ……..  echt niet. Een andere Nederlander gebeld, die ook regelmatig naar India gaat: “Ja, je moet echt een visum van te voren aan vragen en ze doen daar altijd erg moeilijk”. Langzaam daalde de acceptatie over mij neer en ben weer naar huis terug gegaan. Paar weken later ben ik, met visum, alsnog naar India vertrokken. De aangeboden baan was toch niet wat ik er van verwachtte dus ik heb bedankt voor deze functie.

Ondertussen ben ik benaderd door ZOA in Uganda om voor hen te komen werken. ZOA is een Christelijke Nederlandse Ontwikkelingsorganisatie, zie www.zoa.nl. Jaren geleden toen Anja en ik nadachten over onze toekomst was het idee van ons om samen bij een ontwikkelingsorganisatie(mooi scrabble woord) te gaan werken. Zou het er nu toch van komen? Alleen, mijn beeld ondertussen van al dit soort organisaties, was niet te positief:  hoog ambtenaar gehalte, geld verslindend, niet effectief etc. Aan de andere kant: ik heb er nooit gewerkt dus wat weet ik er van?

Begin dit jaar hebben Anja en ik de knoop doorgehakt. Ik ga deels voor ZOA werken en blijf nog 2 dagen per week bij Xclusive werken(producent van planten stekjes). Na wat sollicitatie gesprekken via skype etc. kreeg ik op vrijdag 16 januari mijn ZOA contract binnen, 14 documenten, ongeveer 100 pagina’s!

Zaterdag erna, de 17e, zijn we vanuit de bush verhuist naar Kampala, een stad van een aantal miljoenen inwoners. De maandag erna bij ZOA begonnen als “Manager General Affairs”. Hier ben ik nu verantwoordelijk voor de financiën, ICT, logistiek, inkoop en veiligheid. Ik ben in een nieuwe wereld gestapt waarin de eenvoudige klant – leverancier verhouding niet van toepassing is. Je hebt een donor = geld verstrekker, die heel veel te zeggen heeft, je hebt een klant = Uganda waar je heel veel dingen nooit van zult begrijpen en je hebt ZOA Uganda met werknemers van 6 nationaliteiten die voor de uitvoering zorgt met meer dan 100 werknemers. Een nieuwe uitdaging is geboren.

Voor Anja levert deze verhuizing veel besparing van reistijd op. Normaliter was zij 3 to 5 uur per dag aan het reizen. Nu is dat teruggebracht naar minder dan 2 uur. De dagen dat ik bij ZOA werk ga ik daarheen met een zogenaamde boda boda. Dit is een 70 tot 100 cc bromfiets die wordt bestuurt door een jonge Ugandese man (nog nooit een vrouwelijke variant gezien) die als een soort taxi fungeert. Ik ben daar binnen 20 minuten. Met de auto zou mij dit minimaal een uur kosten. Het is hier tijdens de spits nogal chaotisch.

Op de farm, waar we eerst woonden, was er altijd elektriciteit en water omdat dit op de farm zelf werd geproduceerd. Hier zijn we afhankelijk van de stroom en water leverancier. Tot half maart was het hier erg warm en stoffig, de droogte tijd. Toen viel de watervoorziening weg en zaten  we 4 dagen zonder stromend water. Met jerrycans water laten halen. Sta je ’s avonds je te wassen met een teiltje. Vuile water bewaren om de wc mee door te spoelen. Ik voelde me een echte ontwikkelingsmedewerker die ontberingen moest doorstaan. Wat is het dan weer een super genot dat we nu weer kunnen douchen, een geschenk uit de hemel. Ondertussen is vorige week de regentijd weer aangebroken: lagere temperaturen (25°C) en minder stof en een iedere dag verfrissende bui regen en soms wat manoeuvreren met de auto.

Komende week komen we weer even naar Nederland, leuk om de mensen daar weer te zien.