Ga direct door naar de gevangenis

Afgelopen zaterdag heb ik kerstfeest gevierd.

de kerstboom in de gevangenis

Ik ben met een groep mensen van de Internationale Kerk naar ‘Kamipringisa’ geweest een rehabilitatiecentrum voor kinderen, zeg maar een gevangenis. Nathalie en Werner, een belgisch echtpaar hebben sinds 4 jaar zich over deze kinderen ontfermd.  www.kampiringisa.org

Toen ze er voor het eerst kwamen zaten er 200 kinderen opgesloten. Naakt, jongens en meisjes bij elkaar, geen sanitaire voorzieningen (op een hoop in de hoek van de gevangenis), geen zeep, geen medische zorg  en geen school. Het eten werd op een grote hoop in de eetzaal op de grond gegooid en de kinderen aten als dieren van de grond.

slaapzaal, de 1e zes weken krijgen ze geen matras en geen dekens

Ze zijn daar omdat hun stiefmoeder of hun ouder hen brengt en van hen af wil. Soms worden de straten van Kampala ‘schoongeveegd’ en de straatkinderen daar gedumpt. Daar worden ze voor jaren opgesloten.

Nu is het opgeruimd, schoongemaakt, zijn er tafels en borden aangeschaft. Ook komt er 1 keer per week een arts of verpleegster langs. Nathalie en Werner proberen steeds kinderen vrij te kopen en in hun kindertehuis onder te brengen.

het hoofdgebouw, kaal en mistroostig

Wij gingen daar kerstfeest vieren. Toen we gingen zingen over Jezus gingen hun ogen glimmen, begonnen ze te dansen en te springen. Ze waren super enthousiast, soms in aanbidding op hun knieen en dan weer vol overgave aan het bidden, weer uitlopend in uitbundig zingen.

de keuken

De kinderen mochten komen voor persoonlijk gebed, en ze kwamen. Ik heb met ze gebeden, ze gezegend in de naam van Jezus, ze de handen opgelegd en gebeden voor genezing. Wat een bijzondere dag.

eerst halve slippers nu hele slippers

Hierna kregen ze allemaal nieuwe slippers, een reep chocola en een handgeschreven kaart uit Nederland. ’s Middags hebben we met ze gekleurd, gevoetbald, gefrisbeed enz. Daarna kregen ze een bord eten  en een flesje frisdrank, voor hen een echt feestmaal.

smullen geblazen, en natuurlijk met je handen eten want bestek is er niet

Hetwas een bijzonder kerstfeest. Ik heb ook tussen hen ingezeten en met m’n handen gegeten. Ze ruilden hier en daar het eten en ik heb mijn vlees (bonk zeen met frutje vlees) weggeven en nog meer van wat ik allemaal niet opkon. Zij smulden ervan! Na een busrit van 4 uur was ik weer thuis. File, file, file zo voor de kerst.

we hebben lekker met ze buiten gespeeld

deze tekening kreeg ik