Het leven hier is altijd weer anders en moeilijk voorspelbaar. Het blijft boeiend als je tenminste van veranderingen houdt. Zo maar een greep van afgelopen week wat er zo al is gepasseerd. Anja gaat bijna dagelijks met de auto naar Kampala. Ze heeft een eigen chauffeur in dienst omdat ze het niet ziet zitten om zelf te rijden. Soms vraag ik mij ook wel eens af of ze nu links of rechts rijden, het is hier wat chaotisch (door de westerse bril bekeken). 
Afgelopen week was de chauffeur, laten we hem Vincent noemen, ziek. Hij werd bewusteloos in de douches gevonden gevonden. Hup naar onze kliniek gebracht(=soort dokterpost met 7 verpleegsters) en daar werd hij 4 dagen verzorgd en behandeld. Op de 4e dag kwam de Clinical Officer bij mij en ze was bezorgd over Vincent. Hij moest naar het ziekenhuis in Kampala voor een aantal onderzoeken. Officiëel is dit gratis maar dan moet je wel dagen geduld hebben. Dus wat geld meegegeven(wordt je sneller geholpen), auto met chauffeur geregeld, naar Kampala. Na 3 uur nog geen auto terug, gebeld en wat blijkt onderweg heeft Vincent besloten om naar een ander ziekenhuis te gaan, 4 uur verderop. Ik boos naar Vincent dat hij zomaar iets anders doet dan wat was afgesproken. Na een paar dagen weer gebeld en Vincent zegt dat hij nog steeds in het ziekenhuis ver weg zit. Zijn stem is al weer een stuk helderder maar ik wil een hartig woordje met hem spreken als hij weer terug is, ik ben gewoon boos op hem. De volgende morgen komt zijn broer bij mij in het kantoor, hij is vrachtwagen chauffeur bij ons bedrijf, en hij verteld mij dat Vincent vannacht is overleden. Dat was wel een schok en ook weer verwarrend. Ik was boos op hem en misschien had ik hem wel ontslagen en nu is hij er niet meer, uit het leven gegrepen. Had wel een heel raar gevoel die dag, was ik te hard naar hem geweest, ik vond dat hij wel erg zielig deed …………….. Achteraf hoorde ik dat hij aan sommige had verteld dat hij niet meer terug kwam, voelde hij zijn einde aankomen? Hij is overleden in de plaats waar hij oorspronkelijk vandaan kwam. Zeer waarschijnlijk is hij overleden aan de gevolgen van HIV/AIDS. De dagen hierna op zoek gegaan naar een nieuwe chauffeur. Dit gaat eigenlijk vanzelf omdat ze hier in de omgeving weten dat we een nieuw chauffeur nodig hebben. De eerste 2 kandidaten konden echt niet rijden in de praktijk. Nr 3 hebben we nu in dienst(proeftijd 2 maanden) kan aardig goed rijden alleen hij spreekt zeer gebrekkig Engels maar Anja voelt zich bij hem wel veilig. Och je kan ook niet alles hebben.
Op een middag kom ik thuis, geen internet. Op het bedrijf hebben we een eigen zender naar onze internet provider. Dit signaal wordt d.m.v. wifi zenders en draadloze routers naar de verschillende plaatsen gezonden, dus ook naar ons huis hier. Eerst maar eens de router geresset, werkte niet. Diverse verbindingen gecheckt, ook niets mis mee. Op andere plaatsen was er wel verbinding dus na lang speuren was mijn conclusie: de wifi zender op ons dak is kapot. Dit is wel vaker gebeurd door een bliksem inslag. Ok, ik zal die de volgende dag wel laten vervangen.
De volgende morgen doet het internet het weer??? Ik loop ’s ochtends vroeg naar het kantoor, kijk nog een keer achterom en zie direct waarom we geen internet hadden: er zat een bananenblad voor de wifi zender en vanmorgen waren de bladeren nat en hingen wat naar beneden. Soms denk ik te ingewikkeld en is de oplossing veel simpeler. Paar uur later werden er wat bladeren afgehakt en dit probleem is voorlopig weer opgelost.
Een paar maanden geleden kwam één van de pluksters bij Peter(directeur) dat haar dochtertje van 7 jaar een ernstige hartafwijking heeft. Levensverwachting maximaal 4 jaar. Kon hij wat regelen? Met wat speurwerk zijn zij erachter gekomen dat in Khartoum(Noord Sudan) er een ziekenhuis is, gesponsoord door UNHCR, dat gratis open hart operaties uitvoerd. Kontakt gelegd en inderdaad dat was mogelijk en de moeder kon ondertussen daar gratis verblijven. Proces gestart voor paspoorten, daarna visa aanvragen en na 2 maanden paspoorten en visa’s binnen. Omdat er geen directe vluchten vanaf Uganda zijn een ticket geboekt via Ethiopië.
Toen kwam de volgende uitdaging: deze vrouw was nog nooit in de binnenstad Kampala geweest en hier in de omgeving van de farm is het nog echt basic. De meeste hebben geen stroom, geen wateraansluiting, etc. Ze spreek ongeveer 3 woorden Engels. Hoe moeten wij haar, met haar dochtertje, duidelijk maken hoe zij moet inchecken, douane, goede gate vinden, overstappen op Addis Ababa etc.???? Ik heb maar een heleboel foto’s bij elkaar gezocht en samen met HRM, die mij vertaalde, stap voor stap uitgelegd hoe alles eruit ziet en hoe het er aan toegaat. Ook maar verteld dat de hapjes en drankjes in het vliegtuig gratis zijn. Haar enigste vraag aan mij was: moet ik ook lakens meenemen? Maar ze is veilig en wel aangekomen in Khartoum met de juiste vlucht(alles komt hier uiteindelijk ook wel weer goed) en nu maar hopen dat de operatie slaagt!
Vanmorgen(zaterdag) had ik weer overleg met een aantal Ugandesen over landbouw ontwikkeling. In onze kerk ben ik iemand tegengekomen die mij heeft gevraagd om als consultant op te treden met als doel landbouw ontwikkeling op de Nederlandse manier. Hij, Philip, heeft ook een aantal maanden aan de Universiteit van Wageningen gestudeerd. Het begon allemaal met de vraag aan mij of ik hem wilde helpen om de landbouw in Uganda naar een veel hoger peil te brengen met daaraan gekoppeld een soort landbouwschool. Philip kon via relaties gratis grond regelen met die deal dat de winst zou worden gedeeld. Maar zoals bij heel veel Ugandezen verandert het plan nogal eens. Als de koffieprijzen omhoog gaan dan moeten we koffieplanten gaan poten, gaat de mais prijs omhoog dan wordt er weer alleen aan mais gedacht. Ook de global millenium doelen zijn hier bekend en dus is bomen planten nu “hot”. Vanmorgen had ik overleg met een drietal Chief executives van farmers cooperaties en Philip. 
Eén van de Chiefs had een geweldig uitgewerkt plan om een grote overdekte markt te bouwen met een abattoir. Die markt moest de modernste worden en bedoeld om de producten van de aangesloten boeren te gaan verkopen. Hup weer een nieuw idee. “Bas, kan jij voor investeerders zorgen zodat we dit kunnen gaan bouwen” ????? Zoals het hier hoort een poosje over dit idee gepraat en in de richting gestuurd van: daar heb ik helemaal geen verstand van. Moet je niet bij mij zijn. Volgende punt: bomen planten. Ze hadden nu een aanbieding gehad vanuit Amerika die boompjes kon leveren, 30 cm hoog, voor de prijs van $ 10 per stuk exclusief transport. Dagloon voor een arbeider is hier ca. $ 1,50/dag. Met wat omzwervingen dit idee ook maar weer van tafel. Prima als je dat wilt doen, maar ik doe niet mee. Andere zinvolle gesprekken gingen over irrigatie, water opvang, gebruik van goed 
zaad(hier wordt er heel veel zaad vermengd met slecht zaad) en bemesting. Dit overleg duurde zo’n 2 uur en was eigenlijk wel heel leuk en soms ook vermakelijk. Volgende actie voor de komende week: iedere coöperatie selecteert één boer die echt vooruit wil. Bezoek brengen aan die boer en daar een plan maken om hier een soort “model farm” van te maken. Ben benieuwd wat er volgende keer weer uit de koker komt. Ik hou alvast de actuele prijzen in de gaten. En verder gaat hier alles “gewoon” zijn gangetje.
basenanja 